Een patella luxatie of PL is een loszittende knieschijf. Het komt voor bij verschillende rassen, waaronder de dwergkees.

Oorzaak
Het kniegewricht wordt gevormd door het dijbeen en het scheenbeen. Voor op het dijbeen loopt een sleuf waar de knieschijf normaliter in ligt.  Bij sommige honden is de sleuf in het dijbeen ondiep en zit de aanhechting van de kniepees wat te ver naar binnen toe. De knieschijf kan dan makkelijk uit z’n sleuf schieten. Als dit gebeurt spreken we van een patella luxatie.

Voorkomen
De patella luxatie  is vooral een probleem bij de kleinere hondenrassen. Het komt echter ook bij de grotere rassen af en toe voor.

Diagnose
De klachten van de hond hangen af van de ernst van de luxatie. We kennen verschillende vormen. Als de knieschijf er slechts incidenteel afschiet spreken we van een habituele luxatie. Honden die dit hebben lopen af en toe een paar passen met een pootje opgetrokken. De knieschijf is dan van zijn plaats geschoven. Na een paar stappen schiet hij weer terug en de hond loopt weer normaal verder. Voor huishonden hoeft dit geen probleem te zijn, maar voor een showhond is het een in het oog springend gebrek.

Erger wordt het wanneer de knieschijf er af ligt en slechts af en toe terugspringt. We spreken dan over een stationaire luxatie. Deze honden hebben problemen met overeind komen en met lopen. Ze gaan achter met O-beentjes en een soort kikkerpas lopen. De hond heeft hier meestal zelf behoorlijk last van.

De ergste vorm is wanneer de knieschijf er totaal afligt en ook niet meer op z’n plaats is terug te leggen. Deze dieren kunnen niet normaal staan en moeten roeien met hun achterpoten om vooruit te komen.

Behandeling
Dieren met een hele lichte luxatie, waarbij de knieschijf maar heel af en toe luxeert hoeven niet persé geopereerd te worden. Als de knieschijf vaker van z’n plaats schiet, of zelfs permanent verkeerd ligt moet er worden ingegrepen. De enige manier is operatief.  De behandeling verschilt van geval tot geval en is afhankelijk van de ernst van de aandoening.

Erfelijkheid
De aandoening is een erfelijk gebrek. Het is daarom raadzaam om niet te fokken met dieren met een duidelijke luxatie. De precieze wijze van overerving is niet bekend, maar zal waarschijnlijk op meerdere factoren berusten, net zoals b.v. HD.

Preventie
Afgezien van een gericht fokprogramma is er geen manier om luxaties te voorkomen. Traplopen, springen en dergelijke hebben geen invloed op het ontstaan van een luxatie.

© Copyright 2015 Dierenkliniek Brouwhuis, hier iets ingekort.

Maar volgens andere dierenartsen spelen gewicht, bespieren en beweging wel degelijk een rol bij het ontstaan of de ernst van de klachten.